Remanent w rocznym zeznaniu PIT!

W formularzu rocznej deklaracji podatkowej nie widnieje oddzielna rubryka przeznaczona na wykazanie różnicy w stanie majątku firmy z przełomu roku. Jednakże obliczając podatek roczny przedsiębiorca musi rozliczyć wartość remanentu! – musi go ująć w kosztach działalności!

Podatek roczny należy ustalić uwzględniając w zestawieniu rocznych przychodów i kosztów nie tylko ujemne lub dodatnie różnice kursowe wynikające z transakcji walutowych, ale także różnicę między stanem majątku firmy na początku i na końcu roku.

Zasady przeprowadzenia remanentu jasno określa rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Remanent, czyli różnica w majątku firmy, jest zestawieniem towarów handlowych, materiałów/surowców, podstawowych i pomocniczych, wyrobów gotowych i półwyrobów, produkcji w toku, braków i odpadów.

W zależności od rodzaju prowadzonej działalności, przedsiębiorcy liczą, zestawiają i wyceniają wymienione powyżej składniki majątku w trakcie roku jak np. producenci, inni jak usługodawcy jedynie na dzień 1 stycznia i 31 grudnia.

Remanent w zestawieniu zeszłorocznych przychodów i kosztów

Ustawa o PIT jasno mówi, że u przedsiębiorcy prowadzącego podatkową księgę przychodów i rozchodów dochód z działalności gospodarczej stanowi różnica pomiędzy przychodem a kosztami uzyskania przychodu. Jednakże należy ją skorygować o wartość remanentu, który sporządzony został na koniec miesiąca lub na przełomie roku.

Ściśle rzecz ujmując, zestawienie przychodów i kosztów należy powiększyć o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego, w przypadku gdy końcowy jest większy od początkowego. Natomiast w przypadku gdy wartość początkowego przewyższa końcową, trzeba je pomniejszyć o różnicę pomiędzy końcowym a początkowym.

Niektórzy przedsiębiorcy sporządzają remanent w trakcie roku. Wówczas należy miesięczną zaliczkę na PIT obliczyć uwzględniając wynik remanentu. Zaliczkę za dany miesiąc wpłaca się do 20 dnia następnego miesiąca. Zaliczkę grudniową zasadniczo wpłaca się do 20 stycznia, ale można tego uniknąć, składając w pierwszych 20 dniach stycznia roczne zeznanie podatkowe i opłacając podatek dochodowy.

Remanent ze stycznia i grudnia

W przypadku gdy, przedsiębiorca przeprowadził jeden remanent na koniec roku, wówczas nie ma potrzeby wskazywania różnicy remanentowej między 1 stycznia a 31 grudnia w dochodzie grudniowym, który jest podstawą obliczenia zaliczki za grudzień. Wynik takiego remanentu powinien zostać obliczony przy obliczaniu dochodu w rocznym PIT.

Wyższa wartość remanentu z końca roku w stosunku do wartości spisu z początku roku oznacza wyższy podatek dochodowy. Towary, które zostały kupione na początku roku zostały automatycznie zaliczone na poczet kosztów firmowych tym samy powiększając je. Jeśli w dniu 31 grudnia nadal znajdują się „na stanie”, muszą zostać ujęte jako przychody, inaczej mówiąc odjęte z kosztów.

Generalna zasada jest taka, że styczniowy remanent zapisuje się „in plus” w kosztach i „in minus” w przychodach, a grudniowy remanent „in minus” w kosztach i „in plus” w przychodach.

Powołując się na powyżej przytoczone przepisy każdy przedsiębiorca zobowiązany jest odpowiednio dodać lub odjąć wartość remanentu od różnicy między osiągniętym przychodem i poniesionymi kosztami.

Anna Ślasa
Menedżer