Przedsiębiorco, nie zapomnij zgłosić do urzędu skarbowego rachunku bankowego!

Z prowadzeniem działalności gospodarczej nierozerwalnie związana jest konieczność regulowania zobowiązań oraz otrzymywania należności. Najwygodniejszą formą do przeprowadzenia tego typu operacji jest rachunek bankowy, który jednocześnie umożliwia przedsiębiorcy sprawne ewidencjonowanie przeprowadzanych operacji finansowych.

Przedsiębiorcy mają obowiązek poinformować urząd skarbowy o zamknięciu i otwarciu każdego rachunku bankowego związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą. Wynika to z art. 5 ust. 3 i 4 oraz art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. z 2012 r. poz. 1314 ze zm.).

Z uwagi na różnorodność i ilość posiadanych rachunków, a w przypadku niektórych lokat również bardzo krótki okres posiadania rachunku, może pojawić się wątpliwość co do konieczności aktualizacji wszystkich posiadanych kont. W świetle obowiązujących przepisów tj. art. 49 ust. 1 ustawy 
z 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe (tekst jedn. Dz.U z 2012 r., poz. 1376 ze zm.) wynika, że za rachunek bankowy uznaje się  w szczególności:
1) rachunki rozliczeniowe, w tym bieżące i pomocnicze,
2) rachunki lokat terminowych,
3) rachunki oszczędnościowe, rachunki oszczędnościowo-rozliczeniowe oraz rachunki terminowych lokat oszczędnościowych,
4) rachunki powiernicze.

Z powyższego zestawienia wynika, że obowiązkowi zgłoszenia podlega każdy rachunek, na którym przechowywane są środki pieniężne lub dokonywane są rozliczenia.

Forma przekazania informacji o rachunku bankowym zależy od statusu ewidencyjnego przedsiębiorcy. Osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, podlegającą wpisowi do CEIDG, zgłoszenia dokonują we wniosku CEIDG-1. Osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą niebędące przedsiębiorcami (np. komornicy sądowi) zgłaszają rachunki bankowe na druku NIP-7. Z kolei spółki, stowarzyszenia, spółdzielnie itd. zgłoszenia dokonują  na druku NIP-2.

Należy również pamiętać, że na zgłoszenie aktualizacyjne przedsiębiorca ma 7 dni od dnia, w którym nastąpiła zmiana danych, np. został założony nowy rachunek bankowy. Niedopełnienie tych formalności grozi odpowiedzialnością karno-skarbową. Niedokonanie w terminie aktualizacji danych objętych zgłoszeniem identyfikacyjnym jest wykroczeniem skarbowym. Stanowi tak art. 81 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 10 września 1999 r. – Kodeks karny skarbowy (Dz. U. z 2013 r. poz. 186 ze zm.).

Karą za wykroczenie skarbowe jest grzywna. Możliwe są dwa tryby jej orzeczenia: przez sąd w postępowaniu sądowym albo przez uprawnionego urzędnika w postępowaniu mandatowym. Ukaranym może być konkretna osoba (fizyczna) – sprawca czynu zabronionego. Rozkład odpowiedzialności w firmach należy przy tym oceniać w kontekście art. 9 § 3 Kodeksu karnego skarbowego. Przepis ten stanowi, że za wykroczenie (przestępstwo) skarbowe odpowiada, jak sprawca, ten, kto zajmuje się sprawami gospodarczymi, w szczególności finansowymi, osoby fizycznej, osoby prawnej czy jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, której przepisy prawa przyznają zdolność prawną. Taka funkcja może wynikać z przepisu prawa, decyzji właściwego organu, umowy lub faktycznego jej wykonywania.

 

Anna Ślasa
Menedżer