Kiedy sąd może orzec zmniejszenie, złagodzenie, a nawet odstąpić od wymierzenia kary? Piguła informacyjna poniżej.
Stan psychiczny osoby, która popełniła czyn zabroniony ma duże znaczenie w zakresie oceny jego odpowiedzialności. Chociaż poczytalność nie ma swojej prawnej definicji, to formalnie jest to zdolność do rozpoznawania tego, co jest dobre, a co złe, w obszarze myślenia, podejmowania decyzji, przeżywania uczuć, percepcji otoczenia itp. Z założenia przyjmuje się, że są to cechy właściwe dla każdego człowieka i nie wymagają one uzasadnienia. Z kolei stwierdzenie zniesienia poczytalności czy jej ograniczenia wymaga już opinii biegłych psychiatrów na podstawie przeprowadzonych badań sądowo–psychiatrycznych.
Poczytalność jest jednym z warunków przypisania winy, natomiast niepoczytalność ją wyłącza. Kodeks karno-skarbowy w art.11 mówi, że nie popełnia przestępstwa lub wykroczenia skarbowego ten, kto z powodu choroby psychicznej, upośledzenia umysłowego lub innego zakłócenia czynności nie mógł w czasie czynu rozpoznać jego znaczenia lub pokierować swoim postępowaniem.
Między stanem niepoczytalności a poczytalnością występuje wiele stanów pośrednich. Jeżeli w czasie popełnienia przestępstwa skarbowego zdolność rozpoznawania znaczenia czynu lub kierowania postępowaniem była ograniczona, sąd może orzec zmniejszenie, złagodzenie czy nawet odstąpić od wymierzenia kary lub środka karnego. Z kolei przy popełnieniu wykroczenia skarbowego w stanie ograniczonej poczytalności sąd może odstąpić od wymierzenia kary lub środka karnego.
Ale uwaga! Ustawodawca zastrzegł, że powyższych złagodzonych przepisów nie stosuje się, jeżeli osoba, która popełniła czyn zabroniony była w stanie nietrzeźwości, do którego sama się przyczyniła.
