Przyczyn dokonywania korekt w obrocie gospodarczym może być wiele. Bez względu na okoliczności, w których do nich dochodzi, powinny zostać prawidłowo rozliczone zarówno u sprzedawcy, jak i nabywcy na gruncie podatku dochodowego. Jak to zrobić prawidłowo?
Moment ujęcia korekty w podatkowych przychodach lub kosztach wyznacza impuls, który daną korektę aktywuje. Korekty, w zależności od przyczyny, rozliczamy albo na bieżąco, albo cofamy się do okresu, którego dotyczyła faktura pierwotna. Poniżej kluczowe informacje.
Faktura korygująca dane formalne albo pozycje faktury
W przypadku wystawienia faktury z błędem należy dokonać jej korekty poprzez wystawienie faktury korygującej. Jeżeli błąd dotyczy wyłącznie danych formalnych, to korekta nie wywołuje większych skutków podatkowych. Wystarczy wystawić fakturę korygującą, która wykaże poprawne dane i dołączyć ją do dokumentacji firmy, natomiast drugi jej egzemplarz przekazać nabywcy. Korekta tego typu dotyczy zwłaszcza danych nabywcy lub sprzedawcy umieszczonych na fakturze (np. adres, nazwa firmy, czy NIP kontrahenta).
W przypadku błędu na fakturze pierwotnej dotyczącego wartości transakcji, takiego jak kwota, stawka VAT czy nieprawidłowo zastosowana waluta, należy wystawić fakturę korygującą. Jednak poprawa błędów tego typu wywołuje konsekwencje podatkowe. Oznacza to, że w przypadku faktury korygującej kluczowy będzie powód jej wystawienia, gdyż ma on związek z powstaniem obowiązku podatkowego, a tym samym z momentem ujęcia korekty w ewidencjach.
Rozliczenie korekty w bieżącym okresie
Podstawową regułą ujmowania w rachunku podatkowym faktur korygujących jest ich rozliczanie w bieżącym okresie (art. 14 ust. 1m-1p i art. 22 ust. 7c-7f ustawy o pdof, Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm. i art. 12 ust. 3j-3m i art. 15 ust. 4i-4l ustawy o pdop, Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm.). Oznacza to, że korekta faktur sprzedaży powinna być uwzględniana w przychodach w dacie ich wystawienia, a korekta faktur kosztowych powinna być odzwierciedlana w kosztach w dacie ich otrzymania. Wspomniana zasada ujmowania korekt stosowana jest w podatku dochodowym bez względu na to, czy faktura pierwotna i faktura korygująca zostały wystawione w tym samym roku podatkowym, czy też w różnych latach. Ma ona zastosowanie jedynie w przypadku, gdy faktura pierwotna prawidłowo dokumentowała zdarzenie gospodarcze mające miejsce w dacie jej wystawienia, a więc wówczas, gdy wystawienie faktury korygującej nie nastąpiło w wyniku błędu lub oczywistej omyłki w fakturze pierwotnej. Rozliczaniu na bieżąco podlegają zatem faktury korygujące, które zostały wystawione z powodu zdarzeń mających miejsce już po wystawieniu faktury pierwotnej, czyli m.in. w związku:
- z obniżeniem ceny towaru lub usługi,
- udzieleniem rabatu potransakcyjnego,
- zwrotem towaru.
Wsteczne rozliczenie korekty
Rozliczenie korekty przebiega inaczej w przypadku, gdy faktura pierwotna zawierała pomyłki, np. w ilości lub cenie towaru bądź usługi albo w stawce lub kwocie VAT. Fakturę korygującą, której wystawienie jest wynikiem błędu lub oczywistej omyłki, należy uwzględnić w rozliczeniu okresu, którego dotyczy, czyli wstecznie w dacie wystąpienia przychodu należnego lub poniesienia kosztu wynikającego z faktury pierwotnej.
Co jeśli w korygowanym okresie podatnik nie wykazuje kosztów/przychodów lub ich kwota jest niższa, niż kwota korekty?
W praktyce może wystąpić sytuacja, w której w bieżącym okresie rozliczeniowym, w którym należy wykazać faktury korygujące, podatnik nie osiągnął przychodów lub nie poniósł kosztów, bądź też kwota osiągniętych przychodów lub poniesionych kosztów była niższa od kwoty zmniejszenia. W tym przypadku należy zwiększyć koszty uzyskania o kwotę, o którą nie zostały zmniejszone przychody lub odpowiednio zwiększyć przychody o kwotę, o którą nie zostały zmniejszone koszty.
Potrzebujesz wsparcia w zakresie finansowo-księgowym? Sprawdź >> outsourcing finansowo-księgowy Grant Thornton <<
