Inwestycje w obcym środku trwałym

 

O inwestycji w obcym środku trwałym mówimy w momencie gdy firma na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu czy użyczenia,  do prowadzenia działalności gospodarczej, wykorzystuje środki trwałe należące do osób trzecich i w których dokonuje nakładów – inwestycji.

Obcy środek trwały – co to właściwie jest?

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje inwestycji w obcym środku trwałym ale przyjęło się, że inwestycją w obcym środku trwałym są nakłady podatnika mające na celu ulepszenie środka trwałego niestanowiącego jego własności, w celu przystosowania do własnych potrzeb.

Zgodnie z art. 16g ust. 13 ustawy o pdop o ulepszonym środku trwałym mówimy, gdy suma wydatków poniesionych na jego przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację czy modernizację, w danym roku podatkowym przekroczyła kwotę 3 500,00 zł oraz wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środka trwałego do używania.

Jak właściwie ująć wydatki na inwestycję?

Wydatków na inwestycję w obcym środku trwałym nie można ująć bezpośrednio w koszty uzyskania przychodu, ujmujemy je sukcesywnie za pomocą odpisów amortyzacyjnych, ustalonych według wykazu stawek amortyzacyjnych stanowiącym załącznik do ustaw o podatkach dochodowych. Dla amortyzacji inwestycji w obcym środku trwałym bez znaczenia jest, czy środek trwały, w którym dokonano inwestycji jest używany czy nowy. Należy również wspomnieć, że inwestycje w obcym środku trwałym podlegają amortyzacji bez względu na przewidywany okres ich użytkowania.

Indywidulane stawki amortyzacyjne

Firma może również zastosować indywidulane stawki amortyzacyjne na podstawie art. 16j ust. 4 updop., z tym, że dla:

1)   inwestycji w obcych budynkach (lokalach) lub budowlach okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat,

2)   inwestycji w obcych środkach trwałych innych niż wymienione wyżej okres amortyzacji nie może być krótszy niż:

a) 24 miesiące – gdy ich wartość początkowa nie przekracza 25.000 zł,

b) 36 miesięcy – gdy ich wartość początkowa jest wyższa od 25.000 zł i nie przekracza 50.000 zł,

c) 60 miesięcy – w pozostałych przypadkach,

3)   inwestycji w obcych środkach transportu, w tym samochodów osobowych – okres amortyzacji nie może być krótszy niż 30 miesięcy.

(Nie)przeniesienie własności środka trwałego

Coraz częściej spotykamy się z sytuacją, że najemca otrzymuję częściowy zwrot kosztów poniesionych nakładów od wynajmującego.

W takiej sytuacji najważniejsze jest ustalenie czy dochodzi do przeniesienia własności środka trwałego czy nie.

W sytuacji gdy dochodzi do przeniesienia własności zwrot części nakładów dla spółki będzie de facto sprzedażą środka trwałego, co spowoduje powstanie przychodu do opodatkowanie z chwilą otrzymania przedmiotowego zwrotu, czyli mamy przychód i koszt w jednym miesiącu i wartość zwrotu wykluczamy z wartości początkowej środka trwałego.

W sytuacji gdy nie dochodzi do przeniesienia własności nastąpi wyłączenie zastosowania art. 16g ust. 8 updop. Mimo, że wynajmujący zwraca najemcy część kosztów inwestycji nie wpłynie to na ustalenie wartości początkowej inwestycji w obcym środku trwałym. Odpisy amortyzacyjne w części zwróconej przez wynajmującego nie będą uznane za podatkowe koszty uzyskania przychodu. Natomiast przychód będzie rozpoznany w czasie adekwatnie do odpisów amortyzacyjnych niepodatkowych.

Kinga Cwyl
Specjalista ds. księgowości
Grant Thornton