Ulga na złe długi w podatku dochodowym od osób prawnych, to w praktyce większe uprawnienia wierzycieli oraz większe obowiązki dłużników. Szczegóły poniżej.
Od stycznia 2020 roku powróciło rozwiązanie podatkowe, jakim jest ulga na złe długi. Jego konstrukcja jest zbliżona do ulgi na złe długi funkcjonującej w podatku od towarów i usług. Niedawne zmiany legislacyjne we wspomnianym zakresie sprawiły, że obecnie:
- wierzyciel ma możliwość pomniejszenia podstawy opodatkowania o kwotę wierzytelności, jeżeli nie zostanie ona uregulowana lub zbyta w ciągu 90 dni od dnia upływu jej terminu płatności wskazanego na fakturze lub w umowie,
- dłużnik ma obowiązek doliczenia do podstawy opodatkowania kwoty zobowiązania nieuregulowanego w terminie 90 dni od daty płatności.
Pobierz za darmo kalendarz księgowego 2020 r. na obecny miesiąc (kliknij)
Podstawa opodatkowania
Przepisy regulujące ulgę na złe długi zostały zdefiniowane w art. 18f Ustawy PDOP, zgodnie z którym podstawa opodatkowania:
- może być zmniejszona o zaliczaną do przychodów należnych wartość wierzytelności o zapłatę świadczenia pieniężnego (w rozumieniu art. 4 pkt 1a ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom), która nie została uregulowana lub zbyta, przy czym zmniejszenia dokonuje się w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie;
- podlega zwiększeniu o zaliczaną do kosztów uzyskania przychodów wartość zobowiązania do zapłaty świadczenia pieniężnego (w rozumieniu art. 4 pkt 1a ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom), które nie zostało uregulowane, przy czym zwiększenia dokonuje się w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie.
Potrzebujesz wsparcia w zakresie finansowo-księgowym? Skontaktuj się z ekspertami Grant Thornton >>
Uregulowanie lub zbycie należności
W przypadku, gdy po dokonaniu korekty podstawy opodatkowania dojdzie do uregulowania lub zbycia należności, wierzyciel powinien zwiększyć podstawę opodatkowania oraz zapłacić podatek w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana lub zbyta.
Z kolei w przypadku uregulowania zobowiązania przez dłużnika nabywa on prawa do korekty zwrotnej w rozliczeniu za okres, w którym zobowiązanie zostało uregulowane.
WAŻNE jest to, że zgodnie z art. 18f pkt 9 Ustawy o PDOP przepisy dotyczące wierzycieli i dłużników w zakresie zastosowania ulgi na złe długi w podatku dochodowym stosuje się wyłącznie do wierzytelności lub zobowiązań (odpowiednio o zapłatę lub do zapłaty) świadczeń pieniężnych, wynikających z transakcji handlowych, jeżeli z tytułu tych transakcji przynajmniej u jednej ze stron określa się przychody lub koszty uzyskania przychodów, bez względu na termin ich ujęcia w tych przychodach lub kosztach uzyskania przychodów.
Warunki zmniejszenia lub zwiększenia podstawy opodatkowania
Przepisy dotyczące zmniejszenia podstawy opodatkowania u wierzyciela o niezapłacone należności bądź zwiększenia podstawy opodatkowania u dłużnika stosuje się w przypadku, gdy spełnione są łącznie następujące warunki:
- dłużnik na ostatni dzień miesiąca poprzedzającego dzień złożenia zeznania podatkowego nie jest w trakcie postępowania upadłościowego, restrukturyzacyjnego lub w trakcie likwidacji;
- od daty wystawienia faktury, rachunku lub zawarcia umowy dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym została wystawiona faktura lub została zawarta umowa, a w przypadku, gdy rok kalendarzowy, w którym wystawiono fakturę jest inny niż rok kalendarzowy, w którym zawarto umowę – gdy nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku kalendarzowego późniejszej z tych czynności;
- transakcja handlowa zawarta jest w ramach działalności wierzyciela oraz działalności dłużnika, z których dochody podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym na terytorium Polski.
Okres wspomnianych 90 dni liczy się począwszy od pierwszego dnia następującego po określonym na fakturze, rachunku lub w umowie, upływie terminu do uregulowania zobowiązania.
Dobrą wiadomością jest to, że przepisów tych nie stosuje się do transakcji dokonywanych między podmiotami powiązanymi w rozumieniu przepisów ustaw podatkowych.
Takie same zasady obowiązują zarówno w podatku dochodowym CIT, PIT oraz w ryczałcie.
